Balıkçılara, denizcilere ve denize sevdalılara......

Cevat Şakir Kabaağaçlı ve Yaşar Kemal romanlarının kahramanı, Orhan Veli’nin şiirlerinin öznesiydiler. Fark etmesek de yakınımızdaydılar. Bu deniz ülkesinde balıkçıydı onlar. Denize doğru yaşarlardı. Acaba bir ‘günlük’ tutarlar mıydı? İçlerini dökseler, kelimelerle dillendirseler ne yazarlardı?  

Bir martı konar direğe
Atılan kolyosu havada yutar
Bir başkasını beklemez gider
Balıkçı gülümser tatlı tatlı
Bedri Rahmi Eyüboğlu 

O balık geceleri güzün, o puslu
Gök karışımı su, kıvrılan lambalar
Bir şilep uzaktan denizi tarar
Uzardı bulutsu gölgesi, o sisli
Gök ve yılan gibi tıslayan lambalar
Gök değil biziz vuran yeşil, mor, sarı
Dilim dilim yüzlerce ay, sandal, kayık
Bir fener alayına düşmüş ki balık
Işık yer şimdilik, bakar geçer diri
Dilim dilim yüzlerce ay, sandal, kayık
Oktay Rıfat

Sırılsıklam bir gökyüzü çıktı ağlardan
Masmavi bütün balıkçılar
Can Yücel 

Güneşe bırakılmış balık ağlarıyla
Kayıklarıyla, kumlara çekilmiş
Denize karşı insan!
Ceyhun Atuf Kansu

Bir duyma da kokusunu yosunların
Istakozların, karidesin
Denizden esen rüzgarın
..
Gün olur başıma kadar mavi;
Gün olur başıma kadar güneş
Gün olur deli gibi
..
Gün doğmadan,
Deniz daha bembeyazken çıkacaksın yola
Kürekleri tutmanın şehveti avuçlarında
İçinde bir iş görmenin saadeti
Gideceksin...
O. Veli 

Bu akşam vakti deniz, o bütün hasretimiz,
Sanki gelmiş de dile, nedametin sesiyle,
Çarparak kayalara, yetmez mi diyor deniz
Karada çektiğiniz?
Cahit Sıtkı Tarancı   

Bencede ;
Hayatımın sonuna dek vazgeçemeyeceğim bir hastalık bu. Hastalığımın adı 'deniz'. Çok sordular deniz ne demek diye bana. Bariz bir 'hastalık. Ama deniz; arkadaş. Deniz; sırdaş. Deniz; alışkanlık. Deniz; ekmek parası ve de kavgası. Deniz; korkum, korkularımız. Karada da olsam gözlerim hep denizde.
(Nilgün Kaya Hanımefendiden alıntıdır)