Kays doğan günün ilk sarkısı
Leyla günün oksadığı ilk çiçek
Kays ilk ısıklarda doğan gerçek
Leyla ilk yağmura olusan su
Kays söken safakların ilk kokusu
Leyla ilk yalnızlığı güzelliğin
Kays en yeni çığlığı sessizliğin
Leyla umut demeti dünyamızın
Kays yalnızlığı yalnızlığımızın
Leyla yasatmanın tek toprağı
Kays susuzluklarımızın yanardağı
Leyla sevilmenin dinmez yüceliği
Kays sevmenin ölçüsüz kesinliği
Leyla son durağı inanılmanın
Kays tek sasmaz varısı inanmanın
Leyla eksiklerimizin kesiksiz arınısı
Kays yanlıslarımızın bitmez yıkanısı
Leyla düzlüklere bakısı dorukların
Kays tek basedilmezi korkuların
Leyla gözünü sevinçlere açınca
İlkin Kays'ı görmüstü karsısında
Kays yüreğini sarsan sevinçleri
Leyla'nın bakıslarından öğrenmisti
Yalnızca birbirlerini bildiler
Yalnızca birbirlerini söylediler
Bir sevinç yokluğun buzdağına çarpmasa
Bir duyus bir durgunlukta dönüssüz bozulmasa
Yalnızlık yalnız olmaya bizi inandırmasa
Kus gökten gök maviden yorulmasa
Her umudun karsısına bir bitmislik çıkmasa
Onu çocuk uykusunda pençesiyle boğmasa
Bir sabah tutkusuna ısıksız varılmasa
Korkularda bir ölmezlik tadı var sanılmasa
Fulya gibi güzellense ilkyaza
Umut gibi yüceliğe uzansa
Tutkuların kanına isleyen bir gül olsa
Bütün bir yaz özleminin duygusunu anlatsa
Boy verse buğday gibi eskimeyen yazlara
Gün gelince onurla bitmisliğe sararsa
Yaban lalesinin yoğun kırmızısıyla
Basak yüklü ovaların beyazlığına uçsa
O zaman her güne bir günes doğacaktır
Her gece ayrı bir ayla ısıyacaktır
Her Kays bir Leyla'nın tutkusu olacaktır
Her Leyla sevgisine ölümsüz kalacaktır
Bir sevinci yalnızlıktan sordular
Uçtuğu gün kanadından vurdular
Umdular ki bitimsiz denizlerde
Kolay kaptan olunur her gemiye
Sandılar ki sevgi çabuk değisir
Esmeyi bilen dinmeyi de bilir
Sandılar ki sevmek de inanmak da
Dayanamaz bitimsiz olmaya
Sandılar ki sonludur her yüce
Sevgide umut yoktur yüceliğe
Bir denizi çoğaltan sudan bile
Gün gelir damla kalmaz geriye
Sandılar ki yalnızlıktır sevmek
Umutsuzu umut diye beklemek
Leyla'nın sevincini çok gördüler
Sevgi denen çabuk ölür dediler
Bir sevgiye umutsuzluk ektiler
Ona tuzak kurdular ağ gerdiler...
Sevgisizlik geçittir ölüme
Kays gördü ki sevgisini anladılar
Leyla'sını okuldan aldılar
Kapadı kitabını defterini
Adına Mecnun dedi çöle vurdu kendini
İnsana küstü çöle kostu
Çöllerin yalnızlığına eristi
Maviye anlattı buluta söyledi
Günesle konustu rüzgârı dinledi
Acıyı konuk etti sevgisine
Sevgiyi yasakladı kenisine
Sevgi bu bit deyince biter mi
Sevgi kus mu git deyince gider mi
Sonsuza inançlıdır sevgi denen
Geriye kalandır her bitenden
Her yanlısın toprağıdır çürütmeye
Her eksiğin dünyasıdır değismeye
Her doğrunun inancıdır yasatmaya
Her yücenin amacıdır yaratmaya
Her güzelin biçimidir korumaya
Her çirkinin ölümüdür yok etmeye
İyiliğin sonsuzluk ülkesidir
Kötülüğün bitmislik sarkısıdır
Yokluğa yaratılan ilk evrendir
Bir iyiye sonsuzda değisendir
Duygusudur bakısıdır varolmanın
Direnisinde adıdır çağların
Dağılmıs bölünmüstür uzaylara
Bakarsın kazınmıs topraklara
Bakarsın biçimlenmis kayalara
Bir bakarsın rüzgâr olmus dağlara
Bakarsın bir tutkuya eklenmis
Bir bakarsın sonsuza yüreklenmis
Bir bakarsın uzakta bir ovadır
İlkyaza umutlarla doğmadadır
Bir buluttur görürsün ki dorukta
Yağmurlardır bitmeyen sonsuzlukta
Beklenen dost sesidir yalnızlıkta
Engeldir her bozgunda kaçıslara
Bakarsın bir tutkuda söylenir
Bir bakarsın bir masalda seslenir
Bir bakarsın sevgi bir kavgadır
Bir inançta ölümü vurmadadır
Kays Leyla'dan uzaklastı ama
Çöl olmaya daha yaklastı ama
Içinde hep Leyla'dan kaçtı ama
Onda kaçmak artık inançtı ama
Her kaçısta tutuldu biraz daha
Yok sanmayı kurduğu Leyla'sına
Denize vuran sular gibi..
Leyla'nın sularına sürüklendi......
....
....
Kapılar açılmadan yıkımlara
Umutsuzluk bırakıldığı yerde bitti
Kays'la Leyla çok uzaklara gitti
Simdi onları bütün söylentiler
Çok değisik biçimlerde belirler
Simdi anlatılır ki Kays ve Leyla
Birer bitmez sevinçtir uzaklarda
Derler ki o sabah umutlara değistiler
Bütün açmazlarda kesin bittiler
Yalnızlığın çölünü bir günde geçtiler
Mavi kıyı ülkelerine gittiler
Ama Kays'dan çölde kalan anılar
Çöllerin genisliğine yazıldılar
Leyla'nın bütün bir bekleyisi
Umutlara tanrı diye bilindi
Derler ki çölü kuran altın kumlar
Biraz Kays biraz da Leyla'dırlar
Her çölde bir Kays ısığı yanar
Her bekleyiste Leyla'nın adı var
Hâlâ çölde Kays'ın gözleri
Aydınlatır masmavi sevinçleri
Hâlâ çölde Leyla'nın tutkusu
Yıkar bütün yalnızlık korkusunu
Afşar Timuçin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder